Dom Pracy Twórczej w Ustroniu

Leży na skraju lasów opatowskich w odległości 2 km na północ od Opatowa w 3 ha parku otoczonym lasami. W 1180 roku Mnisi Premostratensi z klasztoru św. Wincentego Ołbinie p. Wrocławiem – fundacja Piotra Włostowica palatyna Bolesława Krzywoustego – zakładają wieś Opatów. W 1280 roku książę Przemysław Wielkopolski lokuje Opatów na prawie magdeburskim. Od tej chwili właścicielami opatowskich włości są urzędnicy królewscy: 1532r – wojewoda sieradzki Jan Spytko, 1585 kasztelan Sandomierski Stanisław Tarnowski, 1694 starosta Wieluński Jan Wiktor Olszewski, 1719 sędzia ostrzeszowski i Wawrzyniec z Osin Wężyk, biskup przemyski Walenty z Osin Wężyk w 1736, a w 1786 Franciszek hrabia Stadnicki.

W 1877 roku Wielki Książę Fryderyk z Badenii buduje w Ustroniu – Frankopolu zameczek- willę tę w 1906 r. Henryk Hohenzollern rozbudowuje w dwór myśliwski. W XIX wieku był tutaj posterunek służby leśnej niemieckich włościan z Opatowa. W Polsce niepodległej, kiedy lasy opatowskie przeszły na własność państwa Ustronie zostało przydzielone Ministerstwu Spraw Wewnętrznych. Staraniem ministra generała Felicjana Sławoj Składkowskiego urządzono tutaj w 1928 roku prewentorium dla dzieci pracowników resortu oraz dla dzieci Funkcjonariuszy Państwowych. W czasie II wojny światowej czynny był w Ustroniu niemiecki zakład położniczy. Po II wojnie światowej około 1945-1950r. Ustronie spełniało role letnisk, będąc w rękach różnych gestorów. W 1951 roku uruchomiony został w Siemianicach Ośrodek Leśnego Zakładu Doświadczalnego Akademii Rolniczej w Poznaniu, która w 1955 roku przejęła pałacyk oraz otaczający go areał i utworzyła Instytut Leśny na bazie Leśnego Zakładu Doświadczalnego. Następnie w 1956 roku Ministerstwo Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki w obiekcie powołało Resortowy Dom Pracy Twórczej. Obecnie Dom Pracy Twórczej w Ustroniu podlega pod resort Ministra Edukacji. Ludzie nauki znajdują w otoczeniu pięknej przyrody doskonałe warunki do pracy mogą też wypoczywać z rodzinami. Ustronie jest też dla naukowców od wielu lat miejscem konferencji spotkań naukowych i dydaktycznych. Budynek zbudowany na planie podkowy. Bryła parterowa, podpiwniczona nakryta dwuspadowym dachem, w szczytach znajdują się po trzy półkoliste zamknięte okienka, w połaciach dachowych obszerne wystawki mieszczące po dwa okna. Na osi skrzydeł bocznych po ich zewnętrznej stronie znajdują się płytkie ryzality. Na złączeniu korpusu głównego i skrzydła wzniesiono cztero – boczną wieżę nakrytą namiotowym daszkiem. W jej górnej części z każdej strony znajdują się dwa okienka.

Opr. Henryk Bajor